Lieve Boris,

 

Ook al ben je een hond, jij was mijn eerste grote liefde. Ik kreeg je toen ik 5 jaar was. Je was een lieve, kleine puppy. Klein bleef je niet lang, maar lief was je altijd. Ik kon altijd met je spelen. Ik ben ervan overtuigd dat mijn kindertijd een stuk beter was door jou. We vertrouwden elkaar en jij leek altijd te weten hoe ik me voelde.

 

Natuurlijk heb ik altijd geweten dat een hond niet zo lang leeft als een mens, maar toch kon ik me geen leven zonder jou voorstellen. Toen je jaren geleden stierf, deed dat zoveel pijn. Mijn speelkameraadje uit mijn kindertijd was er niet meer. Ik weet niet of ik ooit een nieuwe hond ga kunnen kopen. Niemand kan jou vervangen.