Liefste Pauline,

 

Aangezien je op mijn berichten niet meer reageert heb ik besloten om dan maar een brief te sturen. Toen we twee jaar geleden de stekker uit onze relatie trokken had ik nooit gedacht dat het zo lang zou duren om de verschillende stukken van mijn gebroken hart weer bij elkaar te rapen. Soms heb ik het gevoel dat ik enkele stukken nog niet heb teruggevonden. Ik denk zelfs dat sommigen permanent verdwenen zijn.

 

Tijdens de huidige “lockdown” heb ik veel tijd gehad om na te denken. Misschien zelfs te veel. Ik zou liegen moest ik zeggen dat ik je niet mis en dat ik in deze tijd niet aan je denk, me niet inbeeld hoe het zou zijn moesten we nu nog bij elkaar zijn. Echter heb ik wel al geaccepteerd dat we geen goede match meer zouden zijn. Hetgene wat ik misschien het meeste mis is je familie en de persoon die ik in die familie was. Ik wou altijd zo hard dat je ouders trots op mij waren. In de twee jaar dat we uit elkaar zijn heb ik enorm veel bereikt. Maar op een manier voelt het niet compleet omdat ik nog steeds smacht naar de erkenning en appreciatie van je familie. En jij? Zou jij trots zijn op mij? Als ik twee jaar geleden op dit punt zat, zou je dan nog bij mij zijn?

 

In die twee jaar heb ik nog niemand gevonden die jou plaats in mijn hart kan inpakken. Echter heb jij die persoon al bijna twee jaar geleden ontmoet. Was ik bij jou dan zo vervangbaar? Was ik niemand meer dan je eerste kus? Ik ben oprecht heel blij dat je iemand nieuw hebt gevonden en ik hoop dat hij goed voor je zorgt. Maar als ik heel eerlijk ben moet ik zeggen dat het mij pijn doet om jullie samen te zien en dat ik bang ben dat er nooit nog iemand jou plaats bij mij zal kunnen innemen. Begrijp me niet verkeerd. Ik ben ervan overtuigd dat liefde ook voor mij nog bestaat, maar als ik eraan denk krijg ik angst. Hoe lang zal het duren voor ik me terug verliefd voel? En als ik mijn persoon gevonden heb, zal ik me durven binden? Zal ik het risico nemen mijn hart terug in zo veel stukken te laten breken?

 

Ik denk dat je wel merkt dat onze breuk bij mij wel z'n littekens heeft achtergelaten en dat ik nog met veel vragen zit. Ik zou het niet erg vinden moesten we nog eens kunnen praten. Maar laat deze brief je ook niet misleiden, ik ben gelukkiger dan ooit. Ik heb uit onze relatie veel belangrijks geleerd en kan niet wachten om iemand nieuw te ontmoeten. Maar als je me een plezier zou willen doen, kan je me dan gewoon een brief terugsturen en vertellen hoe het met je gaat?

 

Veel groetjes en een dikke knuffel,